New Release

Foals
Total Life Forever
Warner (2010)



Τους είχα παρεξηγήσει τους συγκεκριμένους ή καλύτερα δεν τους είχα δώσει τη δέουσα προσοχή. Το πρώτο τους album, "Antidotes", δε με άγγιξε και τους θεωρούσα άλλη μία φούσκα στο «hype» χρηματιστήριο των indie συγκροτημάτων που ξεπετάγονται στη Βρετανία όπως οι «γλάστρες» / τραγουδιάρες στην Ελλάδα. Βεβαίως, το να παράγεις indie συγκροτήματα είναι σαφώς προτιμότερο από το είδος που ευδοκιμεί στη χώρα μας. Στο Rockwave '09 οι Foals θα έπαιζαν στη μικρή σκηνή και τους προτίμησα, μαζί με λιγοστούς νοματαίους, από τη στιγμή που η μεγάλη είχε καταληφθεί από τους βαρβάρους (βλ. Gogol Bordello).

Τότε ήταν που άρχιζα να ψυλλιάζομαι ότι αυτή η μπάντα αξίζει μεγαλύτερη προσοχή. Δεν ήταν τόσο οι συνθέσεις που με εντυπωσίασαν, εξάλλου τις είχα ακούσει και στο album, αλλά κυρίως κάποια τζαμαρίσματα τους που επιβεβαίωναν πλήρως το χαρακτηρισμό «math indie» που τους έχει δοθεί. Με αυτή την εμπειρία, το δεύτερό τους album το πλησίασα όχι με καχυποψία πλέον, αλλά με περιέργεια εάν οι ήχοι που άκουσα στο live θα είχαν μετουσιωθεί και αφομοιωθεί στον ήχο του. 

Το "Total Life Forever" είναι μια ευχάριστη έκπληξη από όλες τις απόψεις. Πιο ώριμο, πιο καλοδομημένο, μια προσπάθεια που πραγματικά δείχνει πως οι Foals δεν κατακάθισαν στις ενθαρρυντικές κριτικές του "Antidotes", αλλά δούλεψαν και πήγαν ένα βήμα πιο πέρα τον ήχο τους. Ο χαρακτηριστικός τρόπος με τον οποίο ρέουν οι κιθάρες στα τραγούδια τους έχει παραμείνει. Αυτό που άλλαξε είναι ο τρόπος που οι Foals αντιλαμβάνονται την παρουσία τους στην indie μουσική σκηνή. Εάν στο "Antidotes" θαυμάστηκε ο νεαρός αυθορμητισμός τους με catchy μελωδίες, όπως το "Cassius", τότε στο "Total Life Forever" ο θαυμασμός μας κατευθύνεται στο ότι ακούγονται λες και από το "Antidotes" δεν πέρασαν δύο χρόνια, αλλά δέκα.

Η «μετεφηβική» αφέλεια του "Antidotes" ενηλικιώνεται στo "Total Life Forever" και το αποτέλεσμα είναι εξαίσιο. Οι Foals με τον ιδιαίτερο τρόπο τους βγάζουν μελαγχολία με τους στίχους τους, ενώ ταυτόχρονα η μουσική προσπαθεί να πράξει το αντίθετο. Στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου ξαφνιάζουν με την '80s new wave αισθητική που του έχουν προσδώσει. Πέρα από τις κιθάρες, «ρολόι» δείχνει να δουλεύει και το rhythm section του συγκροτήματος, κάτι που γίνεται αμέσως αντιληπτό στο εναρκτήριο κομμάτι, "Blue Blood". Η τριάδα "Black Gold", "Spanish Sahara" και "This Orient" είναι και το καλύτερο σημείο του album, καθώς στα συγκεκριμένα κομμάτια οι Foals κατορθώνουν να δομήσουν όμορφες συνθέσεις και συγχρόνως να αναδείξουν και τις ικανότητες τους στο να αυτοσχεδιάζουν πετυχημένα σε ένα indie περιβάλλον.

Οι Foals, λοιπόν, μεγάλωσαν απότομα, μα μόνο κακό δεν τους έκανε αυτό. Αντιθέτως, κυκλοφόρησαν ένα δίσκο καλύτερο από τον προηγούμενο τους, αλλά κυρίως ένα δίσκο - διαμάντι στον indie χώρο. Μένει πλέον να δούμε πώς θα κινηθούν στον τρίτο και πιο κρίσιμο ίσως δίσκο της καριέρας τους, καθότι πολλές indie μπάντες δύσκολα έβγαλαν τρεις καλούς δίσκους. Μέχρι τότε, όμως, το "Total Life Forever" δύσκολα θα βγει από το προσωπικό μας playlist.


ΠΗΓΗ :(www.rocking.gr)