Ακούγοντας τις Marsheaux σε τρώει να απαντήσεις θετικά.
Όταν πριν από τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, «E-bay Queen», οι κολλημένοι με την γκλιτεράτη (και ολίγον τι κιτς) synth-pop των 80s είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό. Η Μαριάνθη και η Σοφίαμε το δεύτερο δίσκο τους πάντως, το εξαιρετικό «Lumineux Noir», κλείνουν τα στόματα όσων μάταια μέχρι σήμερα αδυνατούσαν να παραδεχτούν ότι ένα από τα καλύτερα synth-pop σχήματα της Ευρώπης δημιουργήθηκε στην λαϊκοποπ Ελλάδα του 2009. Δεν είναι και μικρό πράγμα αυτό, σωστά;
Αν οι Propaganda ήταν «οι Abba στην κόλαση», οι Marsheaux είναι «η Agnetha και η Annifrid σε hellectro»! Τρίτο album, ένα καταπληκτικό σύνολο τραγουδιών που συχνά πυκνά, γίνεται νοσταλγικά μελαγχολικό, το "Lumineaux Noir" διαθέτει μεγάλο μέρος από την θλιμμένη γοητεία των Depeche Mode, την μεγαλοπρέπεια των OMD αλλά και την pop αίσθηση των Human League. Φυσικά, η Μαριάνθη και η Σόφη έχουν ως κοινό παρανομαστή για μια ακόμα φορά την έμπνευσή τους από την αναλογική τεχνολογία, αυτή που έδωσε το έναυσμα και στους Kraftwerk. Με τις φωνές τους να κάνουν μια δημιουργική αντίθεση - γλυκιά και απαλή της Μαριάνθης, αποστασιοποιημένη και πιο άλτο της Σόφης- αλληλοσυμπληρώνονται με έναν παρόμοιο τρόπο που συμβαίνει μεταξύ Helen και Mira στις Ladytron, ή μεταξύ της Claudia και της Suzanne των Propaganda. Η sexy ευρωκεντρική φωνητική τοποθέτησή τους, αποτελεί ούτε λίγο ούτε πολύ το πιο βασικό όργανο του ήχου τους. Με βασικά singles τα "Breakthrough" και "Summer" το "Lumineaux Noir" συνεχίζει την παράδοση των δύο προηγούμενων albums τους "E-Bay Queen" και "Peek-A-Boo", αυτά που ως σήμερα έχουν επιβάλλει τις Marsheaux στο πανευρωπαϊκό κύκλωμα του electro pop ήχου. Μέχρι σήμερα, οι Marsheaux έχουν παίξει σε venues στο Βερολίνο, την Κολωνία, το Μόναχο, το Λονδίνο, το Μόναχο μπροστά σε κοινό που σταθερά αποθεώνει τα τραγούδια των κοριτσιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου