Μην το κάνουμε θέμα, δεν είναι για εμάς αυτά τα albums. Είναι για κάποιους άλλους που θέλουν να το παίξουν ότι είναι μέσα στα πράγματα. Ακόμα και κάποια έντυπα που προσκύνησαν την κάθε pop metal τσιχλόφουσκα μέσα στην προηγούμενη δεκαετία (βλέπε Metal Hammer UK και KERRANG), τα βλέπεις τώρα να αναθεωρούν τα γούστα τους. Οι A DAY TO REMEMBER είναι ένα ακόμα group που περνάς ευχάριστα στις πρώτες ακροάσεις των κομματιών τους, αλλά εάν θυμάσαι κάτι μετά από λίγες εβδομάδες, θα πρέπει να ανησυχείς για την νοημοσύνη σου.
Κλασική περίπτωση “χολιγουντιανής” οπτικής της μουσικής. Επιφανειακά νοήματα, με καλογυαλισμένες ερμηνείες, έντονες στιγμές από εφέ που κόβουν την ανάσα, γλυκανάλατο ρομάντζο που δύσκολα μετουσιώνεται σε αισθησιακές εικόνες. Σε μουσική ορολογία: Επιφανειακοί στίχοι, γυαλισμένη παραγωγή με όλα τα ηχητικά cliche του popcore, riffάρες που πάνε να σε ξεγελάσουν για την ανδροπρέπεια του επιχειρήματος και τελικώς φλύαρα, ροζ punk refrains που ποτέ δεν θα “σηκώσουν” το δικό μου “ηθικό”.
To “What Separates Me From You” album δεν ξεφεύγει καθόλου από αυτή την απλούστευση. Και για να μην κατηγορηθώ ότι δεν το προσπάθησα καθόλου, έχω να σας προτείνω 3 κομμάτια που σώζουν την παρτίδα. Τσεκάρετε τα “Sticks & Bricks”, “2nd Sucks”, “You Be Tails, I'll Be Sonic”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου