Όλα τα μουσικά έντυπα μας είχαν από πολύ νωρίς προειδοποιήσει ότι το πρώτο τέταρτο του 2011 θα είναι γεμάτο από εξαιρετικά ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες! Ανάμεσα σε αυτές δεν θα μπορούσε με τίποτα να λείπει και το ντεμπούτο άλμπουμ των Funeral Party,ένα άλμπουμ για το οποίο είχε ξεκινήσει μια έντονη συζήτηση ήδη από το περασμένο καλοκαίρι! Οι ίδιοι φρόντισαν να δικαιώσουν τον τίτλο "The next big thing" που τους δόθηκε και μας παρέδωσαν μια κυκλοφορία η οποία από πολύ νωρίς έχει θέση τις βάσεις για να μπει στη λίστα με τις καλύτερες κυκλοφορίες της φετινής χρονιάς!
Ο λαός λέει πως "η αρχή είναι το ήμισυ του παντός" και αυτή ακριβώς η έκφραση βρίσκει την πλήρη της εφαρμογή στο εναρκτήριο τραγούδι του άλμπουμ,το “New York City Moves to the Sound of LA”,ένα τραγούδι που θέτει ξεκάθαρα το στίγμα όλου του υπόλοιπου δίσκου. Είναι το κομβικό σημείο όπου η disco συναντά το post-punk και το σημείο που η indie-pop των hipsters τέμνεται με το βρώμικο garage rock. Και πριν καλά καλά προλάβεις να συνέλθεις από το σοκ που σου προκαλεί το εναρκτήριο τραγούδι,έρχεται καπάκι το “Car Wars” για να σε παρασύρει μια και καλή στον ρυθμό των Funeral Party.H ενέργεια και το groove του τραγουδιού είναι πέρα από αμφισβητήσεις και το κέφι ολοένα και ανεβαίνει.Το “Finale” που ακολουθεί διατηρεί το υψηλό επίπεδο,είναι σαφέστατα όμως πιο catchy και πιο "εμπορικά προσαρμοσμένο"! Το εκπληκτικό drumming του πάντως σε συνδυασμό με τις μελωδίες από τα synths στο backround δημιουργούν μια εξαιρετική μουσική ατμόσφαιρα!
Όσο προχωρά η ακρόαση του "The Golden Age of Knowhere" ο σκοπός της μπάντας γίνεται ολοένα και πιο εμφανής. Δεν τους ενδιαφέρει να δώσουν στον ακροατή άλλο ένα καλό άλμπουμ,αλλά θέλουν να τον ξεσηκώσουν με μαι σειρά από up-tempo ξεσηκωτικά τραγούδια που δεν περνούν απαρατήρητα. Δυνατά κιθαριστικά riffs και συμπαγής ήχος. Προσωπικά ξεχώρισα τα "Postcards of Persuasion" (με σαφέστατες post-punk αναφορές),"Youth and Poverty" (που προβλέπω να κάνει θραύση στα ραδιόφωνα παγκοσμίως) και το καταληκτικό "Golden Age of Knowhere" που εντυπωσιάζει με τον λυρισμό και την δύναμη του στα φωνητικά!
Αν θέλουμε να μπούμε σε περισσότερες λεπτομέρειες θα πρέπει αν δώσουμε τα εύσημα σε αυτούς που ανέλαβαν την παραγωγή του άλμπουμ (Lars Stalfors). Το αποτέλεσμα τους δικαιώνει από μόνο του.Κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που είναι αρκετά rock για να αγαπηθεί από το rock κοινό και συγκρατημένα pop και dance ούτως ώστε να αποκτήσει ένα ευρύτερο ακροατήριο!Ο Chad Elliott επιδεικνύει εξαιρετικές φωνητικές αρετές,ενώ ο James Lawrence Torres,μπορεί να μην είναι ο καλύτερος κιθαρίστας του κόσμου,ξέρει όμως να φτιάχνει δυνατά riffs και να τα υποστηρίζει άριστα!
Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι Funeral Party είναι όντως "the next big thing" της indie μουσικής. Αυτό που με βεβαιότητα μπορώ να υποστηρίξω είναι πως μας παρέδωσαν ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο που δικαίωσε όλους όσους έκαναν ντόρο γύρω από το όνομα τους από τα μέσα κιόλας της περασμένης χρονιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου